Hoe is het om in het buitenland te leven? Te wonen, te werken? Hoe voorbereid ben je? Of ga je volledig onvoorbereid en spontaan? Mijn naam is Steven van Beek. Dit is StevenAbroad. Dit is mijn verhaal. Over mijn twee jaar in Mexico. En voor deze website spreek ik mensen die dezelfde stap zetten. Hoe ervoeren zij dat? Hoe voelen zij zich? Wat zijn hun tips, wat zijn de valkuilen?
Steven van Beek
Mijn naam is Steven van Beek (1981). In februari 2020 brak het coronavirus uit. De wereld sloot. Ik woonde in een flatje in mijn geboortestad Breda, in het zuiden van Nederland. Ik zag mijn vrienden niet meer, mijn ouders niet meer. Ik had veel minder werk. Iedereen ervoer deze tijd natuurlijk anders en misschien wel hetzelfde. Ik voelde me eenzaam.
Een maand eerder reisde ik in mijn eentje door Yucatan, Mexico. De stranden, de jungle, de Maya-tempels. Aan het einde van die reis was ik in Tulum en daar ontmoette ik de Mexicaanse Tania. We spraken elkaar in de zee en ’s avonds dronken we een drankje in het stadje zelf. Het werd een fascinerende date met een geweldige klik. We hielden contact en ‘dankzij’ corona werd het contact steeds intensiever. Ze was de enige die ik dagelijks sprak. Eerlijk? Zonder corona had het waarschijnlijk nooit gewerkt.
Na een paar maanden dagelijks contact, vloog ik naar Mexico. Naar Mexico Stad. Ik vond deze vrouw interessant. Wilde haar nogmaals in het echt ontmoeten. Ik was nog nooit in Mexico Stad geweest, maar het avontuur klonk me leuk in de oren. En ik had echt een geweldige tijd, we werden verliefd. En ik wilde niet meer terug naar Nederland.
Dus besloot ik mijn huis in Breda op te geven en al mijn meubeltjes te verkopen, of weg te doen. Ik moest mijn leven compleet omgooien: mijn voornaamste inkomen was immers schrijven voor de regionale krant. Dat lukt daar niet. Hoe ga ik nu geld verdienen? Geen idee. Een visie? Nee. Een plan? Nee. Slim? Goede vraag.
Ik vond online verschillende dingen om te doen, wat me een enigszins aardig inkomen gaf. Voor Mexicaanse begrippen, weliswaar, wat me ook weer niet echt gerust stelde. Maar, ik had een geweldige tijd in Mexico. Mijn leven stond ondersteboven en ik vond het geweldig.
Nu moet ik hier wel aan toevoegen dat deze verandering ook weer niet helemaal uit het niets kwam. In 2017 ondernam ik een lange reis door Zuid Amerika. Hier werd ik verliefd op Latijns Amerika. Het buitenleven. De markten. De chaos. Ik hield ervan en al snel besloot ik ‘ooit’ in Latijns Amerika te willen gaan wonen. Misschien voor een jaar. Misschien twee. Het werd een bucketlistdingetje. Je kan mijn verhalen over leven en reizen hier vinden.
Natuurlijk raak je gewend aan een nieuwe omgeving. En de nieuwigheid verdwijnt. Mijn werk vond vooral online plaats, met Nederlandse clienten. Mijn connectie met Mexico was vooral Tania, wat een beetje onaf voor me voelde. Ik begon dingen te missen. De taal. Sociale contacten. Nederlandse logica. Het was dus best moeilijk voor me om mijn leven echt te veranderen aan de andere kant van de wereld.
Ik begon Nederlandse mensen op te zoeken in Mexico. Hoe deden zij het? Ook zij waren hier voor de liefde. Of voor werk. Als een toergids, of iemand die een restaurant opende. Of als een fietsenmaker, een meubelmaker. Leven in een nieuwe omgeving betekent ook dat je je moet aanpassen aan je omgeving. Niet alleen in de taal, maar echt. Misschien was dat mijn probleem. Wie zal het zeggen? Je kunt alle verhalen van andere mensen hier lezen.
Ikzelf woonde twee jaar in Mexico. Misschien dat ik op een dag wel terugkeer. Ik weet het nog niet. Deze keer was het spontaan, dan zou ik met een plan willen gaan. Met een project, zoals deze website . Voor StevenAbroad spreek ik met buitenlanders die een nieuw leven opbouwen in een nieuw land. Hoe doen zij dat? Wat vinden ze leuk, wat vinden ze moeilijk? Welke veranderingen komen ze tegen? Wat raden ze aan?
