PLAYA DEL CARMEN – Hoe onderscheid je je als hotel, in een zeer toeristische stad als het Mexicaanse Playa del Carmen? Francis Deyne gaat met zijn kleinschalige boetiek Bloom! voor de persoonlijke aanpak en bereidt voor zijn gasten dagelijks een overheerlijk ontbijt. ,,Ik vind het vooral heel belangrijk dat ik zo de mogelijkheid krijg hen te ontmoeten.”
Persoonlijke aanpak
Bloom! ligt bijzonder centraal en toch ietwat verscholen, op loopafstand van het drukke centrum van de stad en het strand. Vanuit het hotel ben je ook gauw op de grote weg, richting Cancún of Tulum. Francis startte deze boetiek zes jaar geleden en maakte al gauw naam. De ervaren horecaman wist dat hij veel concurrentie zou krijgen, maar zag alsnog volop kansen. Door een speciaal, uitgebreid, vers en zelfgemaakt ontbijt aan te bieden, scoort hij op de Booking.coms en TripAdvisors van deze wereld.
De commentaren online jubelen vooral over die ontbijtjes. En dat trekt weer extra gasten. ,,Ik heb geen receptie en wil voorkomen dat mensen hier vijf dagen zijn, zonder dat ik ze ooit zie. Ik wil er voor hen zijn. Hen tips geven. Met hen praten. Hen een thuisgevoel geven. Hen verwennen, met lekker eten.” En natuurlijk. Die persoonlijke benadering heeft ook te maken met recensies. ,,Gasten vinden het moeilijk om ‘in your face’ te klagen over iets dat niet goed is. Die drempel haal ik zo weg. Zo lees ik niet achteraf op internet dat er iets niet deugde; dat lossen we namelijk ter plekke gelijk op.”
De zeven kamers zijn luxueus. Van alle gemakken voorzien; een grote tv, een jacuzzi, een groot bed. Kinderen zijn hier niet welkom, het is adult-only. Boven op het dak is een grote jacuzzi, om lekker in het zonnetje te bubbelen. En een ruim terras, met uitzicht over de stad. Beneden is een appartement met twee slaapkamers, voor grotere gezelschappen. Midden in deze kamer bevindt zich een boom. ,,Die groeit alleen rondom cenotes, dus hij drinkt het water hieronder. Want ja, kennelijk is dit gebouw gebouwd op een cenote, daar kwamen we achter dankzij deze boom. Dat is heel bijzonder, dus laten we het zo.”
Het vlammetje
De 57-jarige Vlaming is geboren in Brussel en woonde lang in Antwerpen. Zeven jaar geleden was hij op vakantie in Mexico, op bezoek bij vrienden. Vlak voordat hij terug zou reizen naar het vliegveld van Cancún, struinde hij door Playa del Carmen en stuitte op een makelaarskantoor. ,,Vind ik altijd leuk. Wat kost zoiets hier nou? Ik zag een haciënda, met acht studio’s en en zwembad. Echt een geweldig gebouw. Ik geloofde de prijs niet, hoe kan dat zo goedkoop zijn?”
Die gedachtestroom komt niet uit het niets. Francis droomt al jaren van een eigen boetiek in het buitenland. Het Caribisch gebied staat op zijn lijstje, of Indonesië. Francis raakt in gesprek met de makelaar en nog voordat hij de bus terug neemt naar het vliegveld, bekijken zij samen de haciënda. ,,Het was fantastisch mooi. De gedachte bleef de hele terugvlucht nazinderen”, denkt hij terug.
Bij terugkomst appt hij zijn vrienden, die zijn enthousiasme voeden. Aan de haciënda kleeft echter een groot nadeel, vinden zij: het ligt aan de verkeerde kant van de grote weg. ,,Dat is te ver van de zee, dat maakte het echt minder kansrijk. Ik heb vervolgens wat lijntjes uitgeworpen, met een budget. Vier maanden later kreeg ik twee opties, waaronder dit gebouw”, zegt hij. Hij besluit het erop te wagen en verkoopt zijn appartement in Antwerpen en steekt de Grote Oceaan weer over. Nu voorgoed. ,,Ik was er klaar voor. Dat moet je zijn; je laat je familie achter, je vrienden. Dat vond ik prima, ik ben hier met mijn hond Maica gekomen en vijf koffers”, vertelt hij.
Makelaar
Het bouwen begint. Francis is er inderdaad klaar voor: hij spreekt goed Spaans, heeft veel ervaring, heeft een goedgevulde bankrekening en is ‘gezond wantrouwend’ als het gaat om uitbestedingen. ,,Ik zocht een aannemer. Ze zeiden allemaal: gooi dit plat en bouw opnieuw, maar dat wilde ik niet. Het huis is authentiek, hoewel het pas zestien jaar oud is. Maar ik vind het mooi zoals het is.”
Hij vindt een Mexicaanse klusjesman, die in theorie alles kan aanpakken met zijn team. Ze beginnen met weekopdrachten. Elke dag is Francis er ook en geeft instructies. ,,Je kunt hen niet gewoon hun gang laten gaan. Dan wordt het niet zoals je wil dat het wordt. Ze hebben andere standaarden. Ik heb ook ervaring in verbouwingen, dus gaf ik overal aan wat ik wilde.”
Horecaman
Al heel z’n werkende leven zit Francis in de horeca. Hij deed een hotelopleiding, deed de koksschool. Hij verzorgde de sales van een aantal shops en werkte bij vliegtuigmaatschappij Sabena. Zo verwierf hij ervaring bij verschillende bedrijven en in verschillende accenten, maar altijd binnen die horeca. Hij voer drie jaar mee (op jaarcontract) op cruiseschepen en breidde zijn expertise uit in de wellness. Op zo’n cruiseschip was hij bijvoorbeeld manager, met onder hem 23 mensen. Kappers, pedicures, masseurs, enzovoort.
,,Ik merkte dat ik het steeds moeilijker vond om terug te keren naar België. Je scheidt meer en meer van iedereen. Dat is pijnlijk en begrijpelijk. De droom om de echte oversteek te maken en dit avontuurlijk leven te behouden, werd groter. Ik ben vijftalig (Nederlands, Frans, Engels, Spaans, Duits) en dat is een kracht. Het is lastig om aan de andere kant van de wereld werk te vinden, omdat de werkgever verantwoordelijk over je is.” Hij heeft verschillende banen.
Op Aruba werkt hij bij het fameuze Bucuti & Tara Beach Resort, op de Seychellen gaat hij bij een vestiging van ISPC aan de slag. ,,Leuke ervaringen, maar ik merkte dat ik het niet prettig vond om op een klein eiland te zitten. Het is paradijselijk, maar als je er langer bent voelt het alsof je opgesloten zit.” Het is duidelijk voor Francis: géén België, géén eilanden. En toen kwam die vakantie in Mexico. En komen we terug bij zijn boetiek.
Corona
Bloom! Is met zeven kamers bescheiden; Francis wist dat hij geen of weinig personeel wilde hebben. Dat hij het in theorie alleen zou kunnen doen. Hij heeft personeel, zeker. En ook z’n vriend helpt hier mee waar nodig, naast zijn werk in een kledingwinkel. ,,Je bent hier nu in het hoogseizoen, dat loopt van Kerstmis tot Pasen. En die valt dit jaar tegen.” Begrijpelijk. Corona zorgde voor een flinke terugval, maar ook de economische crisis in Europa doet veel. En dat terwijl hij het normaliter toch van de Europeaan moet hebben.
,,Ik was heel blij dat ik tijdens de coronapandemie hier zat. De luchthaven is hier nooit dicht geweest en alleen in het begin sloot alles, onder druk van de wereld. Al gauw ging alles weer open. Kijk, in Mexico krijg je geen staatssteun. Er moeten pesos verdiend worden. Als dat niet kan, komt er criminaliteit en geweld. Je wil niet dat toeristen negatief zijn over dit gebied, want anders ben je gewoon klaar. Bij mijn weten konden de ziekenhuizen het hier ook prima aan.”
Bloom Food
Maar toch. Ondanks dat hij in die coronaperiode open is, is het lang niet zo druk als voorheen. ,,Vrienden zeiden: waarom kook je niet voor ons? Begin je een soort afhaal? Ik vond dat een gek idee, met al die concurrentie hier. Maar ze stonden erop, wisten dat ik goed kon koken.” Waarom ook niet, denkt Francis.
Het wordt de Europese keuken; stoofvlees, frietjes, boeuf bourguignon, coq au vin, chili con carne, carrotcake, vol-au-vent, blanquette de veau, dat soort maaltijden. ,,Ik bereidde iedere week een menuutje. Mensen konden op voorhand bestellen en dan maakte ik het.” Het initiatief gaat als een lopend vuurtje door de stad en ook online worden zijn maaltijden aangeraden. Met Thanksgiving heeft hij 500 bestellingen, voor kalkoen. Zo begint Bloom Food, een soort cateringbedrijf. En het is een schot in de roos. ,,Het draait nu zelfs beter dan tijdens de pandemie. Ik denk dat het qua inkomsten nu 50/50 is”, glimlacht hij.
Mypromo.today
Zijn nieuwste project is mypromo.today. Een website, waar ondernemers kortingen kunnen aanbieden aan toeristen. ,,Dat is map-based, we willen elkaar hier helpen. Het is feitelijk gratis reclame. Toeristen zijn hier op zoek, dan is zo’n site een goede hulp. Het is er nog maar net, dus het moet zich nog bewijzen. Playa del Carmen is een stad met volwassen toerisme, daar hoort zoiets ook bij.”
Teruggaan naar België zit niet in de planning. Hij is gelukkig hier, met zijn vriend. Met zijn sociale contacten. ,,De klusjesman zei onlangs hoe mijn Spaans zoveel beter is geworden. Zeker, hij begreep me altijd al, maar nu lijkt het alsof het echt m’n eerste taal is.”
