MEXICO-STAD – Reinhard Stege (1963) is geboren in Duitsland, maar woont al sinds 1965 in Mexico. ,,Mijn vader is Boliviaans en studeerde in Duitsland. Daar ontmoette hij mijn moeder en vond er werk. Dat bedrijf wilde uitbreiden naar Latijns Amerika”, duidt hij de voorgeschiedenis. Ze trekken eerst naar Bolivia, dan een half jaartje in Brazilië en als Reinhard twee jaar is, settelen ze zich in Mexico. ,,Ik kreeg een Duitse opvoeding, ging naar een Duitse school, dus ik ben inderdaad wel behoorlijk Duits. Maar ik groeide op in Mexico en heb alleen maar Mexicaanse vrienden.”
,,Bratwürst mit chile”, grijnst Reinhard op de nogal flauwe en voor de hand liggende vraag wat hij liever eet, bratwürst of Mexicaans. Maar het antwoord is veelzeggend. De van geboorte Duitser woont al praktisch zijn hele leven in Mexico, maar écht Mexicaans is hij duidelijk niet.
Sinds vier en een half jaar runt hij zijn eigen fietsenwinkel, Bikehaus, gevestigd in Satélite. Deze wijk zou je kunnen zien als de Haagse Beemden van Mexico, ofwel: een grote buitenwijk ver weg van de stad. Voorheen, sinds 1983 zelfs, was dit ook al een fietswinkel, maar wel eentje die op sterven na dood was.
De eigenaar stond als ‘onbetrouwbaar’ te boek, lichtte op en stal van zijn klanten. ,,Dat wist ik niet toen ik het overnam. Ik fietste langs, kocht iets voor mijn fiets en zag dat het te koop stond. We raakten aan de praat en pas naderhand kwam ik erachter wat voor puinzooi het eigenlijk was. Toen besloot ik de zaak compleet te restylen. Nieuwe naam, nieuwe inrichting en focus op vriendelijkheid. Op betrouwbaarheid.” Bikehaus is, buiten de naam, heerlijk Mexicaans. Gelegen tussen een vaag eettentje en een kerk. Handgeschreven aanbiedingen, lullige printjes, rommelig. Of misschien is het wel een typische fietsenwinkel, zo kun je het ook zien.
Duitser
Reinhard heeft felblauwe ogen, blond haar. Je ziet in één oogopslag dat hij van origine Duits is. Hij spreekt feilloos Spaans, uiteraard. Beter dan Duits, beweert hij zelf. Hij zit als ik binnenkom te werken achter de computer, in de werkplaats is een behendige fietsenmaker hard aan het werk. Reinhard doet het papierwerk; hij weet net hoe hij een band moet plakken en beheerst ook wat andere basisdingen; de taakverdeling is helder.
Hij wil best even praten, mits er geen klanten komen. Al snel parkeert een auto vlak voor zijn winkel. Moeder en zoon stappen uit en tillen samen een fiets uit de achterbak. Reinhard grijnst bij het zien van mijn grijns: het is hier verboden te parkeren. ,,Verkeersregels bestaan hier wel, maar niemand houdt zich eraan. Dat hele verbodsbord heeft geen enkel nut joh. Het is hier geen Europa hè.”
Na tien minuten is deze fiets gemaakt, iets met de remmen. Dan heeft hij tijd. ,,Kom maar op met je vragen”, roept hij handenwrijvend.
Box-system
Betrouwbaarheid. Het woord viel al even. ,,Duitsland -en ongetwijfeld ook Nederland- is zo anders. De Duitser gaat een winkel binnen in de overtuiging dat het er betrouwbaar is. Hier is dat precies andersom: je moet er alles aan doen om het vertrouwen te winnen, in de basis ben je niet te vertrouwen”, duidt hij. Hoe? ,,Ik probeer altijd aardig zijn. En duidelijk, maar de Mexicaan houdt ook weer niet van te direct.”
Reinhard geeft een voorbeeld. Hij begon met een soort box-system. Deed oude onderdelen van een fiets in een doosje en liet dat naderhand aan klanten zien. Adviseerde ook foto’s te maken van de fiets, vóór de reparatie. ,,Het werkte, de mensen vonden dat erg prettig, het kwam betrouwbaar op ze over.”
Misschien is dat het Duitse karakter. De eerlijke handelsgeest, de klant voorop en geen verborgen trucjes. Reinhard opent Bikehaus om 10 uur ’s morgens. Dus niet om 10:05 of om 9:55. Zes dagen per week en gedurende dag blijft het open. Klanten kunnen ervan op aan.
Fietsen in Mexico
Fietsen in Mexico wordt steeds populairder. De infrastructuur ontbreekt echter volledig; je kúnt niet vanuit Satélite naar Ciudad de México fietsen. ,,Ze denken al heel lang over een fietsverbinding, maar deze komt niet van de grond. Dat is pure onwil, want het kan wel degelijk”, zegt Reinhard daarover. Fietsen is hier een sport, lichaamsbeweging. Zeker geen transportmiddel. Van a naar b gaan is immers welhaast een zelfmoordmissie, de zeer kwetsbare fietser heeft nooit en nergens voorrang.
De coronacrisis betekende voor Reinhard meer werk. Het maakte fietsen als sport populairder. Sportscholen gingen namelijk dicht, de fiets bleek een ideale vervanger. ,,Maar ik moet weer werken. Oh ja, noteer trouwens vooral: ik houd echt enorm van Mexicaans eten, misschien wel méér dan de gemiddelde Mexicaan.” Verandert het onderwerp plots in eten. Blijkt Reinhard op de valreep toch Mexicaanser te zijn dan dat het leek.
