PLAYA DEL CARMEN – Steven Koevoet (52) uit Vlaardingen is allround toergids vanuit het Mexicaanse Playa del Carmen. Hij belandde er 26 jaar geleden tijdens een rondreis en besloot spontaan grotduiklessen te gaan nemen. En is er nooit meer weggegaan.
We hebben om kwart over zes ’s morgens afgesproken op het hoekje van de school In Najil Xook, net buiten het stadje Tulum. Vanuit daar rijden we in het pikkedonker samen maar Mujil, twintig kilometer verderop, midden in natuurgebied Sian Ka’an. We gaan tropische vogels spotten. Koevoet is gekleed zoals het een toergids betaamt. In groene, beschermende kleding. Een hoedje op. Een verrekijker om z’n nek, een telescoop meesleurend.
In Mujil is de verscheidenheid aan vogels enorm, legt hij uit. Dat komt door de diversiteit aan bomen. De kans op het spotten van een toekan is hier bovendien het grootst en dat is toch mijn persoonlijke wens.
Birding with Steven
Hij heeft inmiddels naam gemaakt in de omgeving als Birding With Steven. ,,Het is een ervaringsvak. Je leert kijken, je leert de bewegingen en natuurlijk ook de geluiden van vogels herkennen”, legt hij uit. Er is geen echte studie voor, wil hij maar zeggen. Hooguit een niet aflatende interesse. Hij is constant scherp. Tuurt en tuurt naar de bomen. Speurt naar die beweging en wijst. ,,Daar, bij die wat kale boom, op twee uur, nét iets naar achteren. Zie je die gele borst, die zwarte vleugels met die witte tinten? Dat is de ‘Hooded Oriole’, de maskertroepiaal. Mooi hè.”
Steven Koevoet
Als Koevoet 26 jaar is, gaat hij met vrienden door Latijns Amerika backpacken. Een van de plannen is om te gaan duiken en snorkelen nabij het eiland Cozumel. In kuststad Playa del Carmen ziet hij dat er duikcursussen worden aangeboden in cenotes, het zo unieke natuurverschijnsel in deze omgeving. Kleine meertjes in de jungle, met ieder een eigen structuur. Ieder een eigen flora en fauna. Duizenden zijn het er, sommigen met onvoorstelbare dieptes. Koevoet wil deze cursus persé volgen en neemt afscheid van z’n vrienden. Na deze cursus wordt hij zelf duikinstructeur in het gebied. ,,In Nederland was ik drukker. Dat had ik eigenlijk wel gezien, dus ik besloot het er gewoon op te wagen.”
En zo dook hij in al die fascinerende wateren in Yucatan. Zwom hij tussen de diepe grotten. Loodste hij toeristen door avontuurlijke, adrenaline-aanjagende plekken. Maar na een jaartje of tien is de koek voor hemzelf wel op wat betreft het duiken. ,,Ik merkte dat ik het kouder kreeg in het water. Het ging me steeds meer tegenstaan. Duiken is natuurlijk ook nog eens loodzwaar, de lol was er af.”
Hij gooit z’n bestaan een klein beetje om en wordt allroundgids in het zeer toeristische gebied. Vertelt over de vele Maya tempels, over de natuur, over de historie. ,,Toen ik in de archeologische site van Coba was, hoorde ik twee toeristen praten over een vogel die ze zagen. Ik heb hen uitleg gegeven. Zij raadden me aan daar wat mee te doen, omdat ze moeite hadden gehad om een goede vogelgids te vinden.” Er komt veel samen voor hem. Als jonge jongen had hij al een vergaande interesse in de Mayacultuur, door een begeesterde leraar. ,,En mijn opa woonde in een buitengebied. Daar vond ik het als kind al heel leuk om naar vogels te kijken.”
We trekken samen iets de jungle in, maar blijven wel in bewoond gebied. Hier zijn immers wat meer open vlaktes, waar de vogels veel op af komen. We zien de volle maan zakken en de zon opkomen. Rond half 8 begint het te leven. Kolibries, spechten, gaaien, de wonderschone Rode Kardinaal. Rood, geel, zwart, bruin. ,,Vogels of de onderwaterwereld schelen niet veel, ik vind het beide prachtig”, legt hij uit.
En ietsjes somber: ,,Ik heb ook gedoken in de zee. Er is hier veel. Schildpadden, dolfijnen, duizenden vissen in alle kleuren en maten. Dit is een prachtgebied. Maar na een tijdje was er een Russin, die een walvishaai wilde vastpakken voor de foto. Ze dook het dier letterlijk achterna en greep het beet. Die heb ik het water uitgezet. Maar ja, de klant is koning, mijn baas was daar niet blij mee. Dat incident deed me echt pijn, dus ik ben gestopt. Dan heb ik liever vogels. Vogels zijn ongrijpbaar.”
Hij lokt de vogels om te bewegen. Door hun geluiden na te bootsen. Hij laat z’n telefoon vogelgeluiden afspelen. Hangt een luidspreker in een boom. Zo zien we, bewust en onbewust, een kleine vijftig soorten vogels. De toekan horen we slechts.
Naar Nederland gaat Koevoet nauwelijks meer, de absolute urgentie ontbreekt. Hij zal hier voorlopig wel blijven. Z’n honger is nog lang niet gestild en de zaken gaan goed. ,,Hoewel ik nooit meer echt nieuwe vogels ontdek, ik heb ze denk ik allemaal wel gezien. Maar het blijft fascinerend. Ik heb vier jaguars zien rondlopen in het wild, dat is en blijft altijd enorm bijzonder.”
